Wołanie Grobu - Simon Beckett

Tytuł: Wołanie Grobu

Tytuł oryginału: The Calling of the Grave

Autor: Simon Beckett

Liczba stron: 368

Wydawnictwo: Amber

Informacje: Wydanie kieszonkowe

Opis: "Doktor David Hunter, genialny antropolog sądowy, powraca tam, gdzie wszystko się zaczęło. „Na wilgotne ponure torfowisko w Kornwalii, osłonięte postrzępionymi i nieprzewidywalnymi kurtynami mgły”. Wtedy był szczęśliwym mężem i ojcem. Wtedy praca dawała mu satysfakcję. A potem jego świat runął. Teraz ma dokończyć śledztwo, które przerwano na krótko przed jego osobistą tragedią. Doktor Hunter wraca tu, by usłyszeć wołanie grobów i skłonić zmarłych do zwierzeń."

Osiem lat wcześniej 

Doktor Hunter zostaje wezwany do odnalezionego grobu dziewczyny, aby pomóc w sprawie. Jest to jedna z ofiar Jeroma Monka niezrównoważonego psychicznie mordercy. Śledczy bezowocnie próbują odszukać inne groby. Życie doktora Davida Huntera zmienia jedna chwila.

Osiem lat później

Mówią, że czas leczy rany. Mówią też, że czas zmienia ludzi, ale czy na pewno? Czasem nie dokończone sprawy próbują do nas wrócić. Czy groby innych ofiar zostaną odnalezione? Czy ktoś usłyszy ich wołanie- wołanie grobu?

Chciałabym od razu zaznaczyć że "Wołanie Grobu" jest 4 CZĘŚCIĄ! Chcę was uchować  przed staniem się  taką lamą jak ja i czytaniem serii od końca. Ta książka to moje pierwsze spotkanie z Simonem Beckettem i jego twórczością . Kryminały nie są moim ulubionym gatunkiem, ale ostatnio bardzo się z nimi polubiłam i coraz częściej po nie sięgam. Całą książkę starłam się czytać uważnie i już od początku snułam domysły jakie może mieć zakończenie. Co okaże się prawdą, a co mitem. Na moje szczęście  snucia te okazały się nie prawdziwe, a takiego końca jaki przedstawił S.Beckett totalnie się nie spodziewałam. Bardzo podobały mi się postacie wykreowane w tej książce. Był  jednak jeden mały wyjątek- Sophie Keller. Na początku książki była fajna i wydawało się, że z tej postaci może być coś naprawdę dobrego ale im dalej w las tym ciemniej. Z każdym rozdziałem coraz bardziej mnie irytowała. Jej zachowanie było dla mnie ciężkie do zniesienia. W książkach tego typu uwielbiam analizować postacie. Kiedy kończę czytać powieść nagle mnie oświeca, dlaczego dana postać zachowała się tak czy tak, jakie były jej motywy. Niby to takie logiczne, ale mnie cieszą takie małe rzeczy. Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie jest bardzo dobrze pisana. Tekst się praktycznie sam czyta i nawet nie wiem kiedy dotarłam na koniec.
Myślę, że na pewno zapoznam się z poprzednimi częściami i inną twórczością pana Becketta.